«عمرو بن قرظه انصاري» که يکي از نامداران و آزادگان انصار بود، به ميدان جهاد و شرف شتافت و با دليري، نبرد فداکاري و ايمان را آغاز نمود و سرهاي نابکاران را درو کرد و مرگ و نيستي را بر دشمنان فرود آورد، در حالي که رجز مي خواند:



قد علمت کتيبة الانصار

اني سأحمي حوزة الذمار



ضرب غلام غير نکس شار

دون حسين مهجتي و دار





[ صفحه 247]



«گروه انصار دانستند که من حوزه ي تعهد و شرف را حمايت خواهم کرد».

«با ضربه هاي جواني که سر افکنده نيست، در دفاع از حسين، جان و خانه ام را فدا مي کنم».

با اين رجزخواني، اعلام کرد که وي از حاميان تعهد و شرف مي باشد.

ياران امام، همگي به اين نشانه، موصوف بودند، زيرا آنان برگزيده ي مسلمين در حمايت از شرف و محافظت بر عهد و پيمان مي باشند، همچنين به آنان اعلام کرد که ضربات دردناکي بر آنان وارد خواهد ساخت و با دليري و شجاعت با آنان به جنگ خواهد پرداخت تا از سرورش حضرت حسين عليه السلام دفاع کند و با جان و وجودش، فداي او گردد.

وي، با نيّتي صادق و عزمي استوار به جنگ پرداخت تا اينکه به شهادت رسيد و جانش به ملأ اعلي پيوست. او برادري از گمراهان همراه ابن سعد داشت که وقتي برادر خود را کشته ديد، به اردوگاه امام نزديک شد و فرياد کشيد: «اي حسين! اي دروغگو فرزند دروغگو! برادرم را گمراه نمودي تا اينکه او را کشتي».

امام به وي پاسخ داد: «خداوند، برادرت را گمراه نساخت، بلکه او را هدايت نمود و تو را گمراه کرد». [1] .

خداوند، عمرو را هدايت کرد و قلبش را به ايمان آباد ساخت، او جهاد کرد تا اينکه در دفاع از مقدس ترين مسأله در اسلام شهيد گشت، اما برادرش، خداوند او را گمراه ساخت و قلبش را منحرف نمود، پس در خطرناکترين جنايتي که اشقيا مرتکب مي شوند، شرکت نمود.



[ صفحه 248]