هنگامي که فرزند مرجانه دانست که حرّ، حضرت حسين عليه السلام را در کربلا محاصره کرده است، نامه اي براي آن حضرت فرستاد که نمايانگر ستمگري و غرور وي بود، متن آن چنين است: «اما بعد: اي حسين! از فرود آمدن تو در کربلا با خبر شدم، اميرالمؤمنين يزيد به من نوشته است که بر بستر نرم نخوابم و از شراب سير نشوم تا اينکه تو را به (خداوند) لطيف خبير برسانم و يا اينکه فرمان من و فرمان يزيد را اطاعت کني!!...».

اي فرزند مرجانه! تو و اربابت يزيد، شايسته ي آنيد که از شراب سيراب نشويد و در خود آنيد که به هر عمل ناشايستي در اسلام، دست يازيد.

هنگامي که امام، نامه ي پسر مرجانه را خواند، به نشانه ي ناچيز و سست شمردن اين انسان مسخ شده، نامه را بر زمين انداخت و فرمود: «رستگار نشدند قومي که خرسندي مخلوق را با خشم خالق خريدند».

فرستاده ي ابن زياد از امام، پاسخ نامه را خواست تا آنرا به ابن زياد برساند، امام عليه السلام فرمود: «پاسخي نزد من ندارد؛ زيرا وي به حقيقت شايسته عذاب است».

فرستاده ي ابن زياد نزد وي بازگشت و فرزند مرجانه را از سخن امام آگاه کرد. ابن زياد سخت به خشم آمد و براي جنگ آماده شده همه نيروهاي نظامي خود را براي جنگ با ريحانه ي رسول خدا صلي الله عليه و آله بسيج کرد.



[ صفحه 123]