از خطاهاي فاحش، مطلبي است که «ابن عنبه نسابه» ذکر نموده مبني بر اينکه حر، مي خواست امام را مجبور سازد که به کوفه وارد شود، ولي امام نپذيرفت و راه خود را به طرف شام به سوي يزيد بن معاويه تغيير داد و هنگامي که به کربلا رسيد، او را از حرکت بازداشتند و سي هزار نفر به فرماندهي «عمر بن سعد» به سوي او فرستاده، خواستند او را به کوفه ببرند تا از عبيداللَّه بن زياد اطاعت کند، ولي او خودداري کرد و رفتن به سوي يزيد را برگزيد، آنان مانع وي شدند و با او به جنگ پرداختند [1] .

هيچيک از مورّخان، اين سخن را نپذيرفته و اتفاق نموده اند که امام بر تصميم خود مبني بر عدم بيعت با يزيد باقي ماند و اگر مي خواست با يزيد بيعت کند، باب جنگ با وي را نمي گشود و در برابرش شمشيرها را نمي کشيد.