پس از آنکه طاغوت، قيام مسلم را سرکوب نمود، با مشتي آهنين، عراق را قبضه کرد و در همه مناطق عراق، حکومت نظامي اعلام نمود، در اجراي برنامه هاي خويش به اعمال قساوت شديد، تکيه کرد و ظلم و ستم غير قابل وصفي را گسترش داد به طوري که بردن نام وي، موجب بر انگيختن ترس و هراس دردل عراقيان مي شد، آن گونه که نام پدرش، قبلاً چنين بوده است.

حکومت دمشق، اختيارات وسيعي به وي داد و او را مأمور کرده بود تا مردم را به گمان بگيرد و هرکس را که نسبت به حکومت اموي کينه توز باشد و يا



[ صفحه 521]



ارتباطي به هر توطئه اي که بر ضد آن چيده مي شود، داشته باشد، اعدام نمايد، با اين شيوه هاي هراسناک، مردم را به جنگ با حضرت حسين عليه السلام سوق داد؛ زيرا هرکس از شرکت در جنگ خودداري يا تخلف مي نمود، محکوم به مرگ مي شد [1] .