هنگامي که سپاهيان مردم کوفه متواري گشتند و پاي به فرار گذاشته، ننگ و خيانت را به همراه بردند و «مسجد اعظم» از آنها خالي گشت، طاغوت ترسو از اين کار مطمئن نبود، مبادا مکر و حيله اي در کار باشد. پس، به عمّالش دستور داد که از فرار سپاه مسلم مطمئن شوند و به آنها فرمان داد تا از بالاي کاخ به داخل



[ صفحه 490]



مسجد نگاه کنند و ببينند آيا کسي از انقلابيون در آن، کمين نکرده است؟ آنها چراغها را آويزان نمودند و دسته هاي ني را آتش زده به طنابها بستند و به پايين آويزان کردند تا به صحن مسجد برسد. اين کار راحتي در سايباني که منبر در آن جاي داشت انجام دادند ولي کسي را نيافتند، فرزند زياد را با خبر کردند و او به ناکام ماندن انقلاب و نابودي آن يقين حاصل کرد [1] .