«سليمان» به جايگاه خطابه رفت و نخستين جلسه آنان را با اين خطابه آغاز نمود که در آن آمده بود: «معاويه هلاک گشت و حسين عليه السلام مردم را به بيعت خويش گرفته و به سوي مکه خارج شده است، شما شيعيان وي و شيعيان پدرش هستيد، پس اگر مي دانيد که او را ياري مي دهيد و با دشمنش مي ستيزيد، به او نامه بنويسيد و اگر از سستي و شکست مي ترسيد، اين مرد را فريب ندهيد...».

صداي آنان از هر سو برخاست که با هيجاني تمام مي گفتند: «ما خود را در حمايت از او مي کشيم...».

- «ما با دشمنش مي جنگيم...» [1] .

آنان، علاقه شديد و پشتيباني کامل خود را از امام ابراز داشتند و تصميماتي به شرح زير گرفتند:

1 - کنار گذاشتن بيعت يزيد.

2 - اعزام هيأتي نزد امام تا او را براي آمدن به سوي آنان فراخواند.

3 - فرستادن نامه هايي از طبقات مختلف مردم براي امام که نمايانگر علاقه توده هاي مردم نسبت به حکومت امام باشد.



[ صفحه 422]