ابن سعد، به معاد ايمان نداشت و به آن مشکوک بود، آن گونه که در شعر خود گفته هنگامي که براي جنگ با حضرت حسين عليه السلام انتخاب گرديد، در آنجا مي گويد:



يقولون: ان اللَّه خالق جنة

و نار و تعذيب و غل يدين



«مي گويند: خداوند بهشتي را آفريده است و آتشي، شکنجه اي و دست بند زدني».

بنابراين، وي نه به حساب ايمان داشت و نه به بهشت و جهنم، آنطور که



[ صفحه 133]



هارون رشيد گفته بود...

اينها برخي از سرشتهاي ابن سعد مي باشد که نشان مي دهد وي انساني مسخ شده و فرورفته در جنايت و گناه بوده است.