محمد بن حسين معروف به بهاء الدين عاملي، يکي از چهره هاي برجسته ي تاريخ اسلام است. وي از اکثر علوم روزگار خويش بهره ي کامل داشت. اين دانشمند فرهيخته به سال 953 ه. ق در بعلبک چشم به جهان گشود و سپس به همراه پدر به ايران آمد و سالها چون خورشيد در حوزه ي پر بار علمي اصفهان درخشيد. شيخ بهايي در 12 شوال 1031 ه. ق در اصفهان بدرود حيات گفت. جنازه ي او را به مشهد رضوي نقل و در جوار حرم مطهر حضرت علي بن موسي الرضا عليه السلام دفن کردند. او به علاوه ي کتب مختلف علمي، در شعر فارسي و عربي آثار ارزشمندي بر جاي نهاده است.



مصابک يا مولاي اورث حرقه

و أمطر من أجفاننا هاطل المزن






فلو لم يکن رب السماء منزها

عن الحزن قلنا انه لک في الحزن



آقاي من، مصائب تو آتشي در دلم بر جاي نهاد و از ديدگانم باران بسيار فروريخت.

اگر خداوند آسمانها (و زمين) از اندوه منزه نمي بود، مي گفتيم که او نيز اندوهناک شد.