از اصطلاحات خاص عزاداري و نوحه خواني است.وقتي سينه زني يا زنجير زني به نقطه اوج خود مي رسد، ريتم حرکات و صداها سريعتر و پرشورتر شده، با کلماتي همچون «حسين حسين » و... بر سر و سينه مي زنند.گاهي هم کساني در اين حال غش مي کنند و از خود بي خود مي شوند، آنان را از ميان جمع بيرون برده، آب به چهره اش مي ريزند تا به خود آيد.وقتي دسته هاي عزادار و زنجير زن به حال «شور» مي رسند، طبلها و سنجها را با شدت بيشتري به صدا در مي آوردند.اين حالت در عزاداريهاي برخي شهرها بيشتر رايج است.