وي از نيروهاي عمر سعد در کربلا بود. موسي بن عامر از طايفه «جهنيه» گويد: ماجراي دستگيري آن سه نفر به گوش «شهم بن عبدالرحمان» از طايفه جهني و «ابي اسماء بن بشير قابضي» رسيد، آن دو از جمله کساني بودند که در واقعه عاشورا نقش فعالي داشتند، و در به شهادت رساندن عبدالرحمان بن عقيل، پسر عموي امام حسين عليه السلام شرکت داشتند (و دستشان به خون اهل بيت عليه السلام آغشته بود).

آن دو از ترس دستگيري متواري شدند، عبدالله کامل که از معاونان مختار بود، با گروهي مسلح در هنگام عصر بود که جلوي مسجد محله «بني دهمان» مستقر شدند، و بر طايفه ي بني دهمان اعلام کرد و قسم ياد نمود که: اگر عثمان بن خالد را تحويل او ندهند، همه را از دم شمشير خواهد گذراند.

ما که کاملا در محاصره بوديم،


گفتيم: به ما مهلت بده تا او را پيدا کنيم و تحويل دهيم، افرادي از ما همراه مأموران مختار، به جستجوي آن دو قاتل فراري حرکت کردند تا اين که آن دو را در ميدان خروجي شهر يافتند که قصد فرار به جزيره (شمال عراق) را داشتند، مأموران آن دو را دستگير کرده و به نزد عبدالله کامل فرمانده گروه اعزامي مختار آوردند.

ابن کامل خطاب به عثمان گفت:

سپاس خدايي را که مؤمنين را در نبرد ياري داد، اگر اين دو پيدا نمي شدند، ناچار به منزلش حمله مي کرديم، خدا را شکر که مرا بر شما چيره ساخت، سپس ابن کامل، آن دو را به طرف چاهي به نام «چاه جعد» برد و گردن هر دو را زد و به سوي مختار بازگشت و گزارش مأموريت خود را تقديم مختار نمود.

مختار که نسبت به آن دو خبيث سخت حساسيت داشت، فرمان داد تا آن دو جسد را دفن نکنند و هر دو جسد را با آتش بسوزانند.