از فرماندهان خشن و جنايتکار سپاه کوفه در حادثه کربلا و از قاتلان سيد الشهدا عليه السلام. وي از طايفه بني کلاب و از رؤساي هوازن، و مردي شجاع بود که در جنگ صفين هم در لشکر امير المؤمنين «ع » بود، سپس ساکن کوفه شد و به روايت حديث پرداخت.نامش «شرحبيل » و کينه اش «ابو السابغه » بود.وي از فرماندهان سپاه عمر سعد در حادثه کربلا بود و پس از سستي ابن سعد در برخورد قاطع با امام حسين «ع » همراه با فرماني از سوي ابن زياد به کربلا آمد که اگر عمر سعد حاضر به انجام ماموريت نباشد، وي آن را بر عهده گيرد.در کربلا، فرمانده جناح چپ ميدان بود.پس از شهادت امام حسين «ع »، عبيد الله سر امام حسين را همراه او به شام نزد يزيد فرستاد.سپس وي به کوفه بازگشت.وقتي قيام مختار در کوفه پيش آمد، شمر از کوفه بيرون رفت.مختار غلام خويش را با گروهي به طلب او فرستاد.شمر غلام مختار را کشت و به «کلتانيه » از قراي خوزستان رفت.جمعي از سپاهيان مختار به سرکردگي «ابو عمره » به جنگ او رفتند. شمر در اين نبرد کشته شد و تن او را پيش سگان انداختند. [1] به نقلي ديگر، پس از خروج مختار، دستگير و کشته شد. [2] .

نشستن او روي سينه امام حسين «ع » براي بريدن سر مطهر، حمله به خيام اهل بيت، امان نامه آوردن براي عباس تا او را از امام جدا کند، از جنايات ديگر اوست.مردي آبله روو بد سيرت و زشت صورت بود و زنازاده به حساب مي آمد.نامش در زيارت عاشورا، همراه با لعنت آمده است «و لعن الله شمرا».امام حسين «ع »، سخن پرشور «ان لم يکن لکم دين...» را هنگام هجوم شمر به سراپرده امامت و خيمه هاي اهل بيت فرمود. [3] در آخرين لحظات حيات امام حسين «ع » هم که آن حضرت بر زمين افتاده بود، باز عده اي را تحريک کرد که بر آن حضرت حمله آوردند. [4] .