امشب شهادتنامه عشاق امضا مي شود

فردا ز خون عاشقان اين دشت، دريا مي شود [1] .



شب دهم محرم سال 61 هجري، امام حسين «ع » و يارانش با نيايش و نماز، به آماده سازي خود و سلاحها و تحکيم ميثاقهاي استوار ياري و فداکاري پرداختند، چرا که فرداي آن روز، حماسه عظيم عاشورا و شهادت حياتبخش آنان رقم مي خورد.شب عاشورا را امام حسين «ع » از سپاه کوفه مهلت خواست تا به عبادت و تلاوت بپردازد. همان شب، براي يارانش سخنراني کرد و آنان مراتب اخلاص و وفاي خويش را در سخنرانيهاي پرشور خود ابراز کردند.در همين شب بود که ياران شهادت طلب، از خوشحالي سعادت شهادت که فردا نصيبشان مي شد با هم مزاح مي کردند، مثل حبيب و برير، و صداي ياران امام به نجوا و زمزمه نيايش، همچون کندوي زنبوران به گوش مي رسيد. [2] شب عاشورا لحظه اي چشمان امام را خواب گرفت.رسول خدا را در خواب ديد که به او خبر شهادتش را مي داد.اين خواب، اهل بيت را آشفته و گريان ساخت.در چنين شبي، امام در خيمه خويش به آماده سازي سلاح خود مشغول بود و شعر «يا دهر اف لک من خليل...» را مي خواند، امام سجاد که در خيمه بود با شنيدن آن چشمش اشکبار شد و زينب گريست و امام حسين «ع » خواهر را دلداري داد و به صبر سفارش کرد.آن شب، شب قدر بزرگمرداني بود که با انتخاب شهادت، عزت ابدي و نام جاودان را براي خود رقم زدند.