شاه صفي اول معروف به شاه سليمان، کشور عراق را از سلطه ي عثمانيها خارج نمود. بنا به گفته ي مورخ مشهور «سيد حسون براقي» از کتاب «تاريخ کوفه» دولت صفوي به سال 1048 ه به کشور عراق حمله کرد و قواي عثماني را بيرون نمود. وي علت حمله را چنين مي نگارد: «چون دولت عثماني هزار نفر از سربازان ايراني را که به «قزلباش» موسوم بودند در کاظمين و نجف به سال 1048 کشته بودند، شاه صفوي با شنيدن اين خبر اسف انگيز ناراحت شد و بلا درنگ با سپاه و جنگاوران ايراني بغداد را محاصره نموده و کشور عراق را زير سلطه ي خود درآورد. سپس به زيارت حسين عليه السلام رفت و براي خدام حرم حضرت سيدالشهداء و ابوالفضل عليهماالسلام و فقراي شهر بخشش فراوان نمود، آنگاه دستور داد مسجد پشت سر را توسعه دادند و رواق شمالي را بنا نمودند که معروف به«رواق شاه» است.