محلي که يک يا چند ظرف بزرگ سنگي براي نوشيدن آب سرد، در ايام عزاداري سيد الشهدا «ع » در آن نهاده مي شد و سقاها، آماده آب دادن به عزاداران و هيئتهاي سينه زني بودند. معمولا در محوطه اي بود که روي آن چادر مي زدند و اطرافش را با پارچه سياه و کتيبه هاي مخصوص و عکس و شمايل مي پوشاندند و در آنجا نگهبان و شبخواب مي گذاشتند.سنگاب، ظرف سنگي بزرگي بود که مقدار زيادي آب مي گرفت و از يک پاره سنگ تراشيده مي شد و در مسجدها و تکايا براي آشاميدن يا وضو گرفتن مي گذاشتند. دهخدا مي نويسد: «ظرف بزرگ از سنگ تراشيده که يک کر و بيشتر آب گيرد و در مساجد و امامزاده ها نهند.» [1] .