رهبر نهضت توابين در کوفه که به خونخواهي سيد الشهدا «ع » قيام کرد و شهيد شد. سليمان بن صرد، از چهره هاي برجسته و سرشناس شيعه در کوفه و از بزرگان طايفه خودش به شمار مي رفت و قدر و منزلتي عظيم داشت.نامش در جاهليت، «يسار» بود.نام «سليمان » را پيامبر اسلام بر او نهاد.کنيه اش «ابو المطرف » بود.از اصحاب پيامبر محسوب مي شد و در جنگ صفين و معرکه هاي ديگر نيز در رکاب امير المؤمنين «ع » بود.از اولين مسلماناني بود که ساکن کوفه شد.وي از کساني بود که پس از مرگ معاويه، به امام حسين «ع » نامه نوشت و از آن حضرت خواست که به کوفه بيايد.در حرکت مسلم بن عقيل، فعاليت داشت، اما ابن زياد او را در کوفه به زندان افکند.از اين رو توفيق شرکت درحماسه عاشورا را نداشت.

پس از حادثه کربلا که کوفيان از کوتاهي خود در ياري امام حسين «ع » پشيمان شده بودند، وي رهبري نهضت «توابين » را بر عهده گرفت و با هم پيمانان خود، در سال 65 هجري قيام کردند. شعار توابين، «يا لثارات الحسين » بود. [1] او را «امير التوابين » نيزمي گفتند.سرانجام، در درگيري با سپاه ابن زياد در «عين الورده »، همراه با جمعي از يارانش شهيد شد.بعضي نيز شهادتش را در درگيري با نيروهاي اعزامي از شام که به حجاز آمده بودند دانسته اند.سليمان بن صرد، هنگام شهادت 93 سال داشت.پس از شهادت، سر او را نزد مروان حکم در شام بردند. [2] .