بازگشت

سلطان كربلا


امام سوم شيعيان، شهيد کربلا و خون خدا، که نهضت عاشورا بر محور فداکاري و جانفشاني آن حضرت شکل گرفت و تاريخ بشري را سرشار از حماسه و ايثار کرد و درس آزادگي و عزت به انسان داد و با خون خويش که در کربلا ريخت، درخت اسلام آبياري شد و امت مسلمان بيدار گشت.

در معرفي آن امام، بايد کتابي قطور نوشت، ليکن در اينجا فشرده اي از زندگي آن حضرت را مي خوانيد: امام حسين «ع » در سوم شعبان سال چهارم هجري در مدينه به دنيا آمد.رسول خدا «ع » نام اين فرزند زهرا «ع » را «حسين » نهاد.وي مورد علاقه شديد پيامبر خدا «ع » بود و آن حضرت درباره او فرمود: «حسين مني و انا من حسين...» و در آغوش پيامبر بزرگ شد.هنگام رحلت رسول خدا، شش ساله بود.در دوران پدرش علي بن ابي طالب «ع » نيز از موقعيت والايي برخوردار بود، علم، بخشش، بزرگواري، فصاحت، شجاعت، تواضع، دستگيري از بينوايان، عفو و حلم و... از صفات برجسته اين حجت الهي بود.در دوران خلافت پدرش، در کنار آن حضرت بود و در سه جنگ «جمل »، «صفين » و «نهروان » شرکت داشت.

پس از شهادت پدرش که امامت به حسن بن علي «ع » رسيد، همچون سربازي مطيع رهبر و مولاي خويش و همراه برادر بود.پس از انعقاد پيمان صلح، با برادرش و بقيه اهل بيت «ع » به مدينه آمدند.با شهادت امام مجتبي «ع » در سال 49 يا 50 هجري، بار امامت به دوش سيد الشهدا قرار گرفت.در آن دوران دهساله که معاويه بر حکومت مسلط بود، امام حسين «ع » همواره يکي از معترضين سرسخت نسبت به سياستهاي معاويه و دستگيريها و قتلهاي او بود و نامه هاي متعددي در انتقاد از رويه معاويه در کشتن حجر بن عدي و يارانش و عمرو بن حمق خزاعي که از وفاداران به علي «ع » بودند و اعمال ناپسند ديگر او نوشت.در عين حال، حسين بن علي «ع » يکي از محورهاي وحدت شيعه و ازچهره هاي برجسته و شاخصي بود که مورد توجه قرار داشت و همواره سلطه اموي از نفوذ شخصيت او بيم داشت.با مرگ معاويه در سال 60 هجري، يزيد به والي مدينه نوشت که از امام حسين «ع » به نفع او بيعت بگيرد.اما سيد الشهدا که فساد يزيد و بي لياقتي او را مي دانست، از بيعت امتناع کرد و براي نجات اسلام از بليه سلطه يزيد که به زوال و محو دين مي انجاميد، راه مبارزه را پيش گرفت.از مدينه به مکه هجرت کرد و درپي نامه نگاريهاي کوفيان و شيعيان عراق با آن حضرت و دعوت براي آمدن به کوفه، آن امام ابتدا مسلم بن عقيل را فرستاد و نامه هايي براي شيعيان کوفه و بصره نوشت و بادريافت پاسخ کوفيان در بيعتشان با مسلم بن عقيل، در روز هشتم ذيحجه سال 60 هجري از مکه به سوي عراق، حرکت کرد.

پيمان شکني کوفيان و شهادت مسلم بن عقيل، اوضاع عراق را نامطلوب ساخت و سيد الشهدا که همراه خانواده، فرزندان و ياران به سوي کوفه مي رفت، پيش از رسيدن به کوفه در سرزمين «کربلا» در محاصره سپاه کوفه قرار گرفت.تسليم نيروهاي يزيدي نشد و سرانجام در روز عاشورا در آن سرزمين، مظلومانه و تشنه کام، همراه اصحابش به شهادت رسيد، از آن پس، کربلا کانون الهام و عاشورا سرچشمه قيام و آزادگي شد و کشته شدن وي، سبب زنده شدن اسلام و بيدار شدن وجدانهاي خفته گرديد.فضايل اين امام شهيد، بيش از آن است که در اين مختصر بگنجد، چرا که او آويزه عرش الهي و پرورده دامن رسول خداست.پيامبر خدا «ص » درباره اش فرمود: قسم به آنکه مرا بحق به پيامبري فرستاد، حسين بن علي در آسمان بزرگتر از زمين است و بر سمت راست عرش الهي نوشته است «مصباح هدي و سفينة نجاة ». [1] .



اي که آميخته مهرت با دل

کرده عشق تو مرا دريا دل



بذر عشقي که به دل کاشته ام

جز هواي تو ندارد حاصل



از مي عشق تو، عاقل مجنون

و زخم مهر تو مجنون، عاقل



کربلا سر زد و پيدا شد حق

جلوه اي کردي و گم شد باطل



تويي آن کشتي درياي حيات

هر که را مانده جدا از ساحل



گر شود کار جهان زير و زبر

نشود عشق تو از دل زايل [2] .




پاورقي

[1] سفينة البحار، ج 1، ص 257.براي آشنايي بيشتر با آن حضرت، بايد به کتابهاي مفصلتر مراجعه کرد، از جمله:

موسوعة کلمات امام الحسين (درباره سخنان او)، حياة الامام الحسين بن علي، باقر شريف القرشي (درباره زندگاني او) عوالم و بحار الانوار (درباره فضايل او) نفس المهموم، شيخ عباس قمي (در مقتل او) و کتابهاي فراوان ديگر.به ‏عنوان‏ «کتابنامه عاشورا» در همين مجموعه مراجعه شود.

[2] از مؤلف.