همسر گرامي امام حسين عليه السلام. ايشان مادر علي اصغر و سکينه عليهماالسلام بودند. گفته شده که رباب بر قبر حسين عليه السلام يک سال اقامت و عزاداري نمود و چون به مدينه برگشت از شدت ماتم درگذشت. رباب همسر حسين عليه السلام - دختر امرؤالقيس و مادر سکينه - در واقعه ي کربلا همراه بود، و او را با اسراي ديگر به شام روانه کرده بودند و چون وارد شهر مدينه شد. اشراف قريش يکي بعد از ديگري از او خواستگاري کردند. او گفت: من بعد از امام حسين عليه السلام کسي را شوهر نمي دانم و اختيار نمي کنم. او مدت يکسال زير آسمان زيست و حاضر نشد در خانه سرپوشيده و زير سقف زندگاني کند و از فرط حزن و اندوه جان سپرد.

رباب عليهاالسلام در سال 62 هجري از دنيا رحلت نمود. حسين بن علي عليه السلام به اين همسر بافضيلت و ادب و دخترش سکينه محبت داشت و مي فرمود:



لعمرک انني لاحب دارا

تحل بها سکينة و الرباب



احبهما و ابذل جل مالي

و ليس لعاتب عندي عتاب




او از افضل زنان بود و بعد از شهادت آن حضرت مدت يک سال زنده بود و در اين مدت هرگز به زير سقف نرفت و همواره گريست. بعد از حضرت حسين عليه السلام، اشراف از او خواستگاري کردند لکن وي نپذيرفت. سکينه بنت الحسين از همين بانو است. اشعاري در رثاي سالار شهيدان از او نقل شده که اين ابيات از آن جمله است:



ان الذي کان نورا يستضاء به

بکربلاء قتيل غير مدفون



من لليتامي و من للسائلين و من

يغني و يأوي اليه کل مسکين



همانا نوري که به همه جا پرتو مي افکند در کربلا شهيد شد و بي دفن بر زمين ماند.

کسي که پناه يتيمان و نيازمندان بود و هر درمانده اي به او پناه مي برد.