ملا محمد ابراهيم قاري، مردي باصلاح و تقوي و مطلع از علم قرائت و جفر و غير هما بوده و مراثي بسيار گفته است. از جمله در رثاي شهيدان کربلا و حضرت امام حسين عليه السلام اشعار پر سوز و گدازي دارد. در سال 1286 ه. ق رحلت کرده و جنازه اش را در وادي السلام نجف اشرف دفن کردند.



شنيده ايد حسيني به ظلم گشت شهيد

نديده ايد که چشم سپهر خون باريد



شنيده ايد که کردند تير بارانش

نديده ايد به ياران و عترتش چه رسيد



شنيده ايد که از خون سر نمود وضو

نديده ايد که چون در سجود سر بخشيد



چون شهسوار عرصه ي ميدان کربلا

شد غوطه ور به لجه ي عمان کربلا



باريد آسمان به زمين بس که سيل خون

شد مهر و ماه غرقه ي طوفان کربلا



شير خدا به راحت و آلوده گرگ چرخ

دندان به خون يوسف کنعان کربلا



مسجد به دير و سبحه به زنار شد بدل

چون شد فسرده شمع شبستان کربلا






از تندباد حادثه، دوران به باد داد

بشکفت هر گلي ز گلستان کربلا



در جوي خون لاله عذاران سرو قد

گرديده لاله زار بيابان کربلا



غير از سرشک حسرت و آب دل کباب

آبي که زد بر آتش مهمان کربلا؟



آل زنا غنوده بر اورنگ زرنگار

و اندر خرابه پرده نشينان کربلا



اي زاده ي زياد، کجا مي رود زياد

ظلمي که از تو رفت به سلطان کربلا؟



تا روز حشر لعنت حق بر يزيد باد

هل من مزيد نار بر او بر مزيد باد