از فرماندهان يزيد بود. وي با فرماندهي لشکريان يزيد به مکه و مسجدالحرام حمله ور شد و پس از کشتار بسيار خانه ي کعبه را به آتش کشيده و آن را با منجنيق ويران نمود.

«حصين بن نمير» به همراه«شرحبيل بن ذي الکلاع حميري» «ادهم بن محرز باهلي»، «ربيعه بن مخارق غنوي» و «جبله بن عبدالله خثعمي» که همه از دشمنان سرسخت اهل بيت عليه السلام بودند تحت فرماندهي ابن زياد، در منطقه ي «عين الوردة» با نيروهاي توابين مواجه شدند و به نبرد با يکديگر پرداختند.

وي يکي از سران امويان از قبيله کنده بود که همواره با آل علي دشمني داشت. در جنگ صفين در سپاه معاويه بود. در ايام يزيد هم بر عده اي از سپاه، فرماندهي داشت. در دوران قيام مسلم بن عقيل عليه السلام در کوفه، رييس پليس ابن زياد بود و مأموريت داشت براي يافتن و دستگيري مسلم خانه هاي کوفيان را


تفتيش کند. هم او بود که قيس بن مسهر فرستاده ي حسين عليه السلام را دستگير کرد و نزد ابن زياد فرستاد و قيس به شهادت رسيد. او بود که هنگامي که عبدالله زبير در مکه بر ضد يزيد سر به مخالفت برداشته بود، بر کوه ابوقيس منجنيق نهاد و کعبه را هدف قرار داد. با سليمان بن صرد جنگيد. در دوران يزيد، به دستور او در حمله و محاصره مدينه شرکت داشت. از مخالفان سرسخت شيعه بود و در سرکوبي نهضت توابين حضور داشت و سه سال بعد (در سال 67 هجري) به دست ابراهيم بن اشتر کشته شد. در حادثه ي عاشورا، از فرماندهان گروه تيرانداز بود که به سپاه حسين عليه السلام حمله کردند. او پس از شهادت حبيب بن مظاهر، سر مقدس او را در کوفه بر گردن اسب خويش آويخته بود تا به آن افتخار کند.

حصين بن نمير، نامه رسان امام حسين عليه السلام - عبدالله بن يقطر - را دستگير نمود و نزد عبيدالله بن زياد فرستاد و موجبات کشته شدنش را فراهم آورد.

هم او بود که با مسلم بن عقيل وارد جنگ شد و او را دستگير نموده نزد عبيدالله بن زياد برد.