در سال 1305 ه. ق در نجف متولد شد. خانواده ي او اهل حله بودند. پدر او، شيخ علي بن حسين حمود که عالم و فقيه عالي قدري بود که به نجف کوچ کرد. شيخ حسن در سال 1337 ه. ق در نجف وفات يافته و در صحن حيدري دفن شد. اين شاعر عرب در رثا و مدح امام حسين عليه السلام و ياران گرانقدرش اشعاري سروده است که در پيش مي آيد:



نأي عنها الحسين فهد منها

بناء البيت ذي العمد الطوال



سري ينحو العراق بأسد غاب

تعد الموت عيدا في النزال



تعادي للکفاح علي جياد

ضوامر أنعلتها بالهلال



عجبت لضمر تعدو سراعا

و فوق متونها شم الجبال



تسابق ظلها فتثير نقعا

به سلک القطا سبل الضلال



حسين عليه السلام از کعبه دور شد و با رفتن او ستونهاي بلند کعبه فرو ريخت.

او به همراه شيران بيشه در شب به سوي عراق حرکت کرد. مرگ در جنگ را شادماني خود مي ديد.

آنها سوار بر اسبهاي ميان باريکي که نعلشان از هلال ماه بود، براي جهاد با سرعت پيش مي رفتند.

در شگفتم که اين اسبهاي لاغر چگونه با سرعت مي دويدند، در حالي که بر پشت آنان کوههاي بلند قرار گرفته بود.

اسبها با سايه هاي خود به مسابقه مي پرداختند و از شدت غباري که برمي انگيختند پرنده ي شباهنگ گمراه مي شد.