از شرح حال او اين قدر اطلاع داريم که او در سال 830 ه. ق در حيات بوده است.



لله وقعة عاشوراء ان لها

في جبهة الدهر جرحا غير مندمل



ابدوا خفايا حقود کان يسترها

من قبل خوف غرار الصارم الصقل



فقاتلوه ببدر ان ذا عجب

اذ يطلبون رسول الله بالذحل



من کل مکتهل في عزم مقتبل

و کل مقتبل في حزم مکتهل



قرم اذا الموت أبدي عن نواجذه

ثني له عطف مسرور به جذل



خواض ملحمة فياض مکرمة

فضاض معظمة خال من الخلل



ان طال أوصال في يومي عطا وسطا

فالغيث في خجل و الليث في وجل



قوم اذا الليل أرخي ستره انتصبوا

في طاعة الله من داع و مبتهل



حتي اذا استعرت نار الوغي قذفوا

نفوسهم في مهاوي تلکم الشعل



خداي را، که واقعه ي عاشورا چون زخمي التيام ناپذير بر پيشاني روزگار باقي مانده است.

آنها کينه هايي را که از ترس شمشيرها پنهان داشته بودند، آشکار کردند.

به خاطر خونخواهي جنگ بدر با آنان مبارزه کردند و اين شگفت است که به انتقام گرفتن از رسول خدا برخاستند.

پيران آنها عزم و اراده اي چون جوانان داشتند و جوانان آنها دور انديشي و حزم پيران را.

هر يک از آنان قهرماني بود که چون مرگ به او دندان نشان مي داد، او با خوشحالي به مرگ لبخند مي زد.

هر کدام از آنان يک حماسه ساز بود و کرامات از او مي جوشيد و مشکلات بزرگ را حل مي کرد و از هر نقصي مبرا بود.


ابراز عطا و بخشش آنها شرمنده و شير ژيان از سطوت و حمله ي آنان به هراس مي افتاد.

آنها هميشه در طول شب به دعا و مناجات قيام مي کردند.

و زماني که آتش جنگ شعله ور شد، آنان خود را در دل آن شعله ها افکندند.