جابر بن عروة غفاري
مرحوم محدث قمي و مرحوم دکتر آيتي و ابي مخنف او را از شهداي کربلا دانسته اند.
جابر هنگام شهادت پيرمرد بوده و از اصحاب حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و از مجاهدين جنگهاي بدر و حنين محسوب مي شده است. او در روز عاشورا عمامه اش را از سر برداشت و محکم به کمر بست و ابروهايش که روي چشمانش افتاده بود با دستمالي به پيشاني بسته و در آن وقت امام حسين عليه السلام به او نگاه کرده و فرمود: «شکر الله سعيک يا شيخ»؛ «خداوند به مجاهدتهاي تو اي شيخ پاداش دهد».
او هنگام مبارزه اين رجز را قرائت مي کرد:
قد علمت حقا بنوغفار
و خندف ثم بنونزار
بنصرنا لاحمد المختار
يا قوم حاموا عن بني الاطهار
الطيبين السادة الاخيار
صل عليهم خالق الابرار
«بني غفار و طائفه خندف و بني فزار ياري ما را به احمد صلي الله عليه و آله و سلم که برگزيده خداست، به راستي مي دانند.
اي مردم حمايت کنيد از فرزندان
پاکان و پاکيزه و سرور خوبان که خالق خوبان به آنها درود فرستاد».
آن گاه جمعي از دشمن را به هلاکت رسانيده و خود نيز به شهادت رسيد.