اين که آيا امام حسين «ع » مي دانست در کربلا شهيد خواهد شد، يا آنکه غافلگير شد و در محاصره قرار گرفت، ميان نويسندگان بحث است.اما آنچه از روايات و اصول اعتقادي شيعه برمي آيد، آن حضرت خبر داشت و آگاهانه شهادت را برگزيده بود.نه تنها در آغازحرکت از مدينه و شب وداع با حرم پيامبر، يا آغاز حرکت از مکه به سوي سرزمين عراق، بلکه از سالها پيش خبر داشت و شهادت، عهدي از سوي خدا و رسول با او بود.از بدو تولد آن حضرت، موضوع شهادتش در عاشورا مطرح بوده است، حتي در زمان انبياي پيشين نيز روشن بوده که حسين، فرزند پيامبر خاتم در کربلا شهيد خواهد شد.در اين باره احاديث فراوان است و خبر دادن به پيامبراني چون آدم، نوح، ابراهيم، زکريا، اسماعيل، موسي، عيسي و... در منابع حديثي مفصل آمده است که در اين مختصر نمي گنجد. [1] علي «ع » همراه تني چند از سرزمين کربلا عبور مي کرد که چشمانش پر از اشک شد و فرمود: «هذا مناخ رکابهم و هذا ملقي رحالهم و ههنا تهراق دمائهم...» [2] اينحا محل فرود آمدن مرکب آنان است و اينجا خونشان ريخته مي شود. جبرئيل هم به پيامبر خبر داده بود که «ان امتک تقتل الحسين من بعدک...» [3] امت تو پس از تو حسين را مي کشد.



با حديثي که ملائک ز ازل آوردند

سخن از قصه عشق تو ز لولاک گذشت



حتي در کتب آسماني پيشين نيز اشاراتي آمده و بصورت خارق العاده در کنيسه ها و معابد يهود و نصاري اشعاري پيرامون اين حادثه با دست غيبي نگاشته شده است.از جمله بر ديوار کليساي نصاري که سر مطهر امام حسين «ع » را به آنجا برده بودند، نوشته بود:



اترجو امة قتلت حسينا

شفاعة جده يوم الحساب [4] .



آيا امتي که حسين را کشته است، در روز قيامت اميد شفاعت جدش را دارد؟