در اوصاف، القاب و عناويني که نسبت به حسين بن علي «ع » به کار رفته، بخصوص آنچه در زيارتنامه هاي آن حضرت ديده مي شود، يک جهان مطلب است.همه، نشان دهنده مقام والا و جايگاه رفيع او نزد خدا و رسول و ائمه است.برخي از اين اوصاف، که از يک نگاه اجمالي و گذرا به زيارتنامه هاي «مفاتيح الجنان » بر مي آيد، چنين است:

امام، شهيد، رشيد، مظلوم، مقتول، مخذول، مهتضم، مجاهد، عابد، ذائد، قتيل العبرات، اسير الکربات، صريع العبرة الساکبة، قتيل الکفره، طريح الفجره، قتيل الله، ثار الله، حجة الله، باب الله، خالصة الله، ولي الله، صفي الله، حبيب الله، سفير الله، امين الله، عبدالله، وتر الله، الدليل علي الله، الداعي الي الله، عيبة علم الله، موضع سر الله، نور، ثائر، طيب، صديق، طهر، طاهر، مطهر، عمود دين، دليل عالم، شريک قرآن، وصي مبلغ، سبط منتجب، سفينه نجات، خامس اصحاب کساء، سبط الرسول، سيد شباب اهل الجنة، قتيل الظماء، غريب الغرباء، باب المقام، باب حکمة رب العالمين، شاهد، وارث، وتر الموتور، خازن الکتاب المسطور، وارث التوراة و الانجيل و الزبور، سيد الشهدا، و... بسياري از القاب و اوصاف ديگر. [1] .

در سخنرانيهاي آن حضرت نيز نمونه هايي وجود دارد که اوصاف و ويژگيهاي خود رابر مي شمارد، از جمله خطبه اي که روز عاشورا خطاب به کوفيان ايراد کرد و خصوصيات خود را بيان کرد، که در بخشي از آن است: «اما بعد، فانسبوني فانظروا من انا؟ ثم ارجعوا الي انفسکم و عاتبوها، فانظروا هل يحل لکم قتلي و انتهاک حرمتي؟الست ابن بنت نبيکم و ابن وصيه و ابن عمه...» [2] به نسب من بنگريد که من کيستم؟ آنگاه به وجدان خويش برگرديد و آن را ملامت کنيد ببينيد آيا کشتن من و هتک حرمتم بر شما رواست؟ آيا من پسر دختر پيامبرتان و پسر وصي پيامبر نيستم؟