مقصود از «هدف » امام حسين «ع » در حادثه کربلا، چيزي است که آن حضرت براي دست يافتن به آنها يا تحقق آنها هر چند در زمانهاي بعد، دست به آن قيام زد و در اين راه، شهيد شد. فهرستي از اين اهداف مقدس به اين صورت است:

1- زنده کردن اسلام

2- آگاه ساختن مسلمانان و افشاي ماهيت واقعي امويان

3- احياي سنت نبوي و سيره علوي

4- اصلاح جامعه و به حرکت در آوردن امت

5- از بين بردن سلطه استبدادي بني اميه بر جهان اسلام

6- آزاد سازي اراده ملت از محکوميت سلطه و زور

7- حاکم ساختن حق و نيرو بخشيدن به حق پرستان

8- تامين قسط و عدل اجتماعي و اجراي قانون شرع

9- از بين بردن بدعتها و کجرويها

10- تاسيس يک مکتب عالي تربيتي و شخصيت بخشيدن به جامعه

اين هدفها، هم در انديشه و عمل سيد الشهدا، جلوه گر بود، هم در ياران و سربازانش. از جمله سخنان امام حسين «ع » که گوياي اهداف اوست، عبارت است از:

«... انما خرجت لطلب الاصلاح في امة جدي، اريد ان آمر بالمعروف و انهي عن المنکرو اسير لبسيرة جدي و ابي علي بن ابي طالب ». [1] (اصلاح در امت پيامبر، امر به معروف و نهي از منکر و عمل به سيره پيامبر و علي)

و در نامه خود به بزرگان بصره نوشت: «... انا ادعوکم الي کتاب الله و سنة نبيه، فان السنة قد اميتت و البدعة قد احييت فان تسمعوا قولي اهدکم سبيل الرشاد». [2] (دعوت به کتاب خدا و سنت پيامبر)

و در نامه اي که همراه مسلم بن عقيل به کوفيان نوشت، رسالت امامت را اينگونه ترسيم فرمود: «... فلعمري ما الامام الا العامل بالکتاب و الاخذ بالقسط و الدائن بالحق و الحابس نفسه علي ذات الله، و السلام ». [3] (رسالت عمل به قرآن و اجراي عدالت و حق)

و در کربلا به ياران خويش فرمود: «الا ترون الي الحق لا يعمل به والي الباطل لا يتناهي عنه، ليرغب المؤمن في لقاء الله، فاني لا اري الموت الا سعادة و الحياة مع الظالمين الابرما». [4] (ضرورت قيام شهادت طلبانه در روزگار غربت حق و رواج باطل)



از حسين اکتفا به نام حسين

نبود در خور مقام حسين



بلکه يابد که خلق دريابند

علت اصلي قيام حسين



کشته شد زير بار ظلم نرفت

به به از قدرت تمام حسين



بهر احياي دين شهادت يافت

زنده شد نام دين زنام حسين [5] .