محمد بن ادريس بن عباس شافعي قرشي، به سال 150 ه. ق در غزه يا عسقلان يا يمن متولد شده و در مکه و مدينه زندگي کرده و درس خوانده است. او اشعار بسياري در مدح اهل بيت عليه السلام دارد که بسيار مشهور است. شافعي به سال 240 ه. ق در مصر درگذشت.



تزلزلت الدنيا لآل محمد

و کادت لهم صم الجبال تذوب



و غارت نجوم و اقشعرت کواکب

و هتک استار و شق جيوب



يصلي علي المبعوث من آل هاشم

و يغزي ابنوه أن ذا لعجيب



لئن کان ذنبي حب آل محمد

فذلک ذنب لست عنه أتوب



آل النبي ذريعتي

و هموا اليه وسيلتي



أرجو بأن أعطي غدا

بيدي اليمين صحيفتي



دنيا بر آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم متزلزل شد تا حدي که نزديک بود کوه هاي خارا آب گردد.

ستارگان فرو مردند و کواکب بر خود لرزيدند و حجابها کنار رفته و گريبانها چاک شد.

بر پيامبر خدا درود مي فرستند و فرزندان او را غارت مي کنند. اين خيلي شگفت است.

اگر گناه من دوستي آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم است، گناهي است که هرگز از آن توبه نخواهم کرد.

آل نبي پناهگاه من هستند و وسيله ي روي آوردن من به خدايند.

اميدوارم که (بخاطر آنان) فردا نامه ي من به دست راستم داده شود.