همسر گرامي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم و از سابقين در اسلام و از مهاجرين به حبشه بود. از زنان خردمند عصر خويش به شمار مي رفت. نامش هند بود. پس از بازگشت از حبشه، به مدينه هجرت کرد. شوهرش ابوسلمه در جنگ احد مجروح و سپس شهيد شد. پيش از جنگ احزاب به همسري پيامبر درآمد و سرپرستي فاطمه ي زهرا عليهاالسلام را برعهده گرفت. چون حسين عليه السلام به دنيا آمد عهده دار نگهداري او شد. ام سلمه پس از رحلت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم همواره هوادار اهل بيت ماند و سالها بعد، از مخالفان سرسخت معاويه بود و طي نامه هايي از معاويه در سب و لعن اميرالمؤمنين عليه السلام انتقاد کرد. اين بانوي بزرگوار، از راويان حديث از پيامبر بود، حسين بن علي عليهماالسلام پيش از سفر به کربلا علم و سلاح پيامبر و ودايع امامت را به او سپرد


تا از بين نرود. درخواست آنها نشانه ي امامت بود. او هم آنها را به امام سجاد عليه السلام تحويل داد. اين امر، مقام عظيم او را نزد اهل بيت مي رساند. پس از واقعه ي کربلا، وي به عزاداري بر شهيدان کربلا پرداخت و بني هاشم به تعزيت و تسليت گويي او که تنها بازمانده ي پيامبر بود، مي رفتند. ام سلمه در 84 سالگي، چند سال پس از روز واقعه ي کربلا (به نقلي در سال 62) درگذشت و در بقيع، مدفون شد.