ظليمه، آنچه از انسان به ناحق و ظالمانه بگيرند، آنچه را که نزد ظالم درخواست مي کني. [1] کلماتي حاکي از ظلم و ستمي که بر امام حسين «ع » از سوي امت روا شد.اين تعبير، در زيارت ناحيه مقدسه آمده و اينکه ذو الجناح، اسب سيد الشهدا «ع » پس ازکشته شدن امام، همهمه کنان و اشکريزان و بي صاحب به سوي خيمه ها مي آمد، در حالي که مي گفت: «الظليمة الظليمة لامة قتلت ابن بنت نبيها»، [2] داد از دست امتي که پسر دختر پيامبر خود را کشته اند.