محمد بن ابوالقاسم اشراق آصفي به سال 1219 ه. ق در شيراز متولد شد. از سادات حسيني شيراز بود و از عرفان و ادب و علوم رياضي و حکمي بهره داشت.

وي ابتدا «حيرت» تخلص مي کرد و سپس به «حکيم اشراق» ملقب گشت. عمده ي مضامين شعرهايش عرفاني است. درگذشت او در سال 1280 ه. ق در يزد اتفاق افتاد.

اشراق آصفي از جمله شاعراني است که در مصيبت سيد و سالار شهيدان، امام حسين عليه السلام اشعار پرسوز و گدازي دارد. هم اکنون ترجيع بندي در مرثيه ي سيدالشهداء عليه السلام از او بجاي مانده است. اشراق آصفي در اين ترجيع بند به استقبال ترجيع بند محتشم کاشاني رفته و از او پيروي نموده که بند اول آن چنين سروده شده است:



اي آسمان چه شد که چنين قد خميده اي؟

برگو به دوش، بار چه محنت کشيده اي؟



اي ماه از براي چه رخسار کنده اي؟

وي زهره در عزاي که گيسو بريده اي؟



اي شب چه ماتم است که پوشيده اي سياه

وي صبح از چه روي گريبان دريده اي؟



اين دل براي کيست که باري ز ديده خون

وي ديده بهر چيست که در خون تپيده اي؟






گل پاره کرده جامه و بلبل کند فغان

اي باد غم، فراز چه جانب وزيده اي؟



هر صبح اشک ريز بود ديده ي سپهر

اي ديده ي سپهر به گيتي چه ديده اي؟



اي چشم روزگار به صحراي کربلا

دانم چه ديده اي که مبيناد ديده اي



ذرات کاينات بود جمله در خروش

اي گوش هوش دهر همانا شنيده اي؟



در عرش و فرش اين همه افغان و شور و شين

باشد به ماتم شه لب تشنگان حسين