اقوال علماء در مورد وهب بن عبدالله بن عمير متفاوت است:

1- به اتفاق مادر و همسرش در کربلا حاضر شده، او و همسرش روز عاشورا به شهادت رسيدند.

2- وهب به اتفاق مادرش به شهادت رسيدند.

3- نام اصلي او وهب بن وهب بوده که ابتدا مسيحي و بعد مسلمان شده و در کربلا به شهادت رسيد.

4- او به اسارت رفته است.

5- او به تنهايي در کربلا به شهادت رسيده است.

براستي او کي بوده؟

جواب 1- او وهب پسر ام وهب همسر عبدالله بن عمير بن جناب کلبي مي باشد که بعد از شهادتش، مادرش در کنار جسد او به شهادت رسيد. پس بانويي که در کربلا در روز عاشورا به شهادت رسده ام وهب مادر وهب بوده نه همسرش.

جواب 2- اصلا شخصي به نام وهب بن عبدالله در ميان شهداي کربلا نبوده بلکه اين شخص همان عبدالله بن عمير کلبي است و دو نفر بودنشان بسيار مستبعد و بلکه غير قابل قبول است زيرا:

اولا - در يک گروه صد و پنجاه نفري دو نفر با مشخصات معين اينکه هر دو از يک قبيله هر دو مادر و همسرشان همراهشان، هر دو تمام جزييات و کيفيت شهادت آنان يک نوع باشد و هر دو يک جور سخن بگويند و امام عليه السلام به هر دو يک نوع پاسخ بفرمايد، قابل قبول نيست.


ثانيا - آنچه که براي مورخين و ارباب مقاتل موجب اشتباه گرديده اين است که کنيه عبدالله بن عمير وکنيه همسرش به ترتيب ابووهب و ام وهب بوده است، منتهي به کنيه خود عبدالله کمتر توجه کرده ولي به کنيه همسرش ام وهب زياد توجه کرده اند. آنگاه ملاحظه نموده اند که در جريان عاشورا که صحبت از ام وهب نيز هست که تلاش کرده و به ميدان رفته و... سپس تصور کرده اند که اين ام وهب با اين تلاش و با اين خصوصيات مادر (وهب) نامي است که شخصا در کربلا بوده و با آن خصوصيات يادشده به شهادت رسيده است و تدريجا عبدالله بن عمير از ابووهب کلبي به وهب کلبي تبديل و به مرور زمان از کتابي به کتاب ديگر منتقل شده است.

پس ام وهب مادر شهيد نيست، همسر شهيد است هر چند مادر ابووهب هم در کربلا بوده و اگر کنيه اي داشته، ام عبدالله بوده است.

البته در کتب تاريخ و رجال و در ميان مورخان و رجال شناسان نظير اين اشتباه فراوان وجود دارد که در اثر تعدد اسامي اشخاص به وجود آمده است، زيرا در ميان اعراب معمول است که افراد گاهي با اسم و گاهي با لقب و گاهي با هر سه معروف مي گردند و حتي گاهي يک فرد داراي القاب و کنيه هاي متعددي مي باشد.

و نبودن نام وهب بن عبدالله در زيارت ناحيه مقدسه و رجبيه جواب دوم را تقويت مي کند. بنابر اينکه وهب بن عبدالله کلبي در کربلا به شهادت رسيده باشد، اين رجزها به او نسبت داده شده است:



ان تنکروني فانا ابن کلب

سوف تروني و ترون ضربي



و حملته صولة في الحرب

ادرک ثاري بعد ثار صحبي



و ادفع الکرب امام الکرب

ليس جهادي في الوغي باللعب



«اگر مرا نمي شناسيد، من از قبيله ي کلبم - بزودي حمله و دلاوري و ضربت مرا مي بينيد که از خود و دوستانم خونخواهي مي کنم و اندوه را يکي پس از ديگري برمي دارم و جهاد من در جنگ، بازي و شوخي نيست».