بازگشت

نعش


پيکر بي روح، جسد.به معني تابوت هم آمده است.در کربلا امام حسين «ع » بر سرنعش شهدا حاضر مي شد.اهل بيت امام حسين «ع »، پس از عاشورا کنار نعش شهيدان آمدند و گريه و عزاداري کردند.در مراسم تعزيه و شبيه خواني هم که اشخاص، نقشهاي مختلفي به عهده مي گيرند، برخي هم در نقش «نعش » در ميدان بر زمين مي افتند و تداعي کننده اجساد شهداي کربلا مي گردند.کسي که در تعزيه، نقش بي اهميت و بي سخني را به عهده دارد. [1] در تعزيه ها، نعش را همراه با پيکانهاي خون آلود و شمشيرهاي شکسته وسنانها که بر روي نعشها دوخته يا جاسازي شده بود نشان مي دادند که يادآور وضع طبيعي کشته هاي ميدان باشد، يا همراه با پرندگان و کبوتراني با شهپر خونين بر نعش شهيدان، که سمبل رساندن خبر شهادت به مدينه بود.


پاورقي

[1] فرهنگ فارسي، معين.