زمين گسترده و عرصه اي که در آن، جنگ، کشتي، اسبدواني، چوگان بازي، ورزش و مسابقات انجام گيرد، ميدانگاه، معرکه، فاصله ميان دو لشکر که در آن جنگ کنند، مجموع لشکرگاه دو طرف و محل جنگ ايشان ». [1] در قديم، بيشتر عرصه کارزار را مي گفتند که نيروهاي متخاصم رو در روي هم قرار مي گرفتند و به نبرد تن به تن، سپس حمله گسترده دست مي زدند.نيروهاي مستقر در ميدان را هم به جناح چپ و راست و قلب تقسيم کرده، به آرايش نيرو مي پرداختند، ميمنه، ميسره و قلب، نام اين نيروها بود.در عاشورا، ياران سيد الشهدا يکايک به ميدان نبرد مي رفتند، جنگيده، جان خود را فداي امام خويش مي کردند.خيمه گاه استقرار نيروها به اندازه اي از ميدان فاصله داشت که تيرها به آن نرسد. از نظر فقهي کشته شدگان در ميدان و معرکه جنگ هم شهيد محسوب مي شوند.