از کساني بود که در مکه، پس از آگاهي از عزم سيدالشهداء عليه السلام بر حرکت به سوي کوفه، نامه اي به امام نوشت و از او خواست که فريب نامه هاي عراقيان را نخورد. خودش نيز با يزيد بيعت نکرده بود. امام پس از خواندن نامه اش،

براي او دعاي خير کرد و عواطفش را ستود. وي مردي اهل فضل و ديانت بود و از

رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم روايت مي کرد. دو سال پس از هجرت به

دنيا آمده بود و تا زمان مرگ عثمان در مدينه بود. سپس ساکن مکه شد. در حادثه ي محاصره و سنگباران مکه، در سال 64 هجري در حال نماز در حجر اسماعيل

کشته شد. هنگام مرگ، شصت و دو سال