وي از روايتگران واقعه ي جانسوز عاشوراست. از او به دو واسطه، خبر «ابن حوزه» به هنگامه ي آغاز پيکار روايت شده است.

دو واسطه ي روايت از او عبارتند از: عطاء بن سائب، از عبدالجبار بن وائل حضرمي، و او از نامبرده آورده است که: من در صفوف سپاه شومي بودم که براي


پيکار با حسين عليه السلام گسيل شد... و در اين انديشه بودم که با شهادت حسين و هديه ي سر مقدس او به ابن زياد به رياست و موقعيتي دست يابم...

فرجع مسروق... و قال لقد رايت من اهل هذا البيت شيئا لا اقاتلهم ابدا...

آنگاه آورده اند که «مسروق» بازگشت و گفت: من از اين خاندان چيزي ديدم که هرگز با آنان پيکار نخواهم کرد.

در گفتگويي با امام، به آن حضرت جسارت کرد و سيدالشهداء عليه السلام او را نفرين کرد و فرمود: «اللهم خزه الي النار». او خشمگين شد و خواست که به سوي امام اسب بتازد. هنگام پرش از نهر، پايش در رکاب ماند و بدنش از اسب آويخته شد. اسبش او را آنقدر به سنگها و درختها کشيد و کوبيد تا هلاک شد.