پسر حضرت زينب و عبدالله بن جعفر، که روز عاشورا در رکاب سيدالشهداء عليه السلام به شهادت رسيد. او و برادرش عون، پس از خروج امام حسين عليه السلام از مکه، در ميان راه به او پيوستند و در کربلا در نبرد تن به تن با دشمن در محاصره قرار گرفت و به دست عامر بن نهشل تميمي شهيد شد. رجز او در ميدان مبارزه اينگونه بود:



نشکو الي الله من العدوان

قتال قوم في الردي عميان



قد ترکوا معالم القرآن

و محکم التنزيل و التبيان



و اظهروا الکفر مع الطغيان

«به خدا شکايت مي کنم، از دشمنان - قومي که از کوردلي به هلاکت افتاده اند.



نشانه هاي قرآن را ترک و عوض کردند - قرآني را که محکم و مبين بود. و کفر و طغيان را آشکار کردند.»

قابل توجه است که انشاء رجز فوق الذکر با آن محتواي عالي و نظم خوب در آن شرايط جنگ حاکي از موقعيت علمي و فرهنگي شهداي کربلا مي باشد.

محمد در زيارت ناحيه مقدسه مورد عنايت واقع شده است.

قاتل او «عامر بن نهشل تميمي» مي باشد. تاريخ طبري قاتل او را «عامر بن نهشل تيمي» معرفي کرده است.