بازگشت

محسن ابوالحب


محسن بن محمد حويزي حائري مشهور به ابوالحب، به سال 1235 ه.ق. متولد شد. او از خطبا و فضلاي مشهور بود. در سال 1305 ه.ق. در کربلا وفات يافته و همانجا دفن شد.



لا أري کربلاء يسکنها اليوم

سوي من يري السرور محالا



سميت کربلاء کي لا يروم

الکرب منها الي سواها ارتحالا



کلهم في الکمال فرد و حتي

ذکرهم في الزمان جاء فريدا



وقفوا وقفة لو أن الرواسي

وقفت مثلها لکانت صعيدا



کانت ام الحروب قبل عقيما

صيروها بعد العقام ولودا



ولدت منهم الوفاء فکانوا

والدا و الوفاء کان وليدا



کان طوفانهم کطوفان نوح

ذاک ماء يجري و هذا حديدا



لو زمان الخليل کانوا لما ارتا

ع لهول و لم يخف نمرودا



سادة في الزمان کانوا و لکن

لابن بنت النبي صاروا عبيدا



لم يکن عندهم اعز من النفس

فجادوا بها و ناهيک جودا



کلما باد واحد منهم قا

م اخوه مقامه کي يبيدا



کيف يسترضع الحديد دماهم

و لهم هيبة تذيب الحديدا؟



گمان نمي برم که امروز کسي در کربلا مقيم باشد مگر آنان که شادي را محال پندارند.

اين زمين کربلا ناميده شد تا اندوه و غم از اين سرزمين به جاي ديگر منتقل نگردد.

همه ي آنها در کمال يگانه بودند و حديث آنان نيز در طول زمان يگانه مانده است.

آنها در وضعيت و موقعيتي بودند که اگر کوهها در آن موقعيت قرار مي گرفتند خاک مي شدند.

پيش از اين ما در جنگ عقيم بود ولي آنها او را زاينده ساختند.


مادر جنگ از آنها فرزند وفا را به دنيا آورد. پس وفا فرزند آنها و آنها پدرش بودند.

آنها طوفاني چون طوفان نوح برانگيختند، ولي در آن طوفان به جاي آب، آهن روان بود.

اگر آنها در زمان ابراهيم خليل عليه السلام بودند، از قدرت نمرود و مصيبت بزرگ ابراهيم وحشتي نداشتند.

آنان (اصحاب) بزرگان و اشراف روزگار بودند ولي در مقابل پسر دختر پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم عبد و برده شده بودند.

از جان خود چيزي گرامي تر نداشتند که آن را هم بخشيدند. اين بخشش برايشان کافي است. (بالاتر از آن چه مي شود؟)

هر کدام که از پاي افتاد، برادرش به جاي او به پا خواست تا او هم از پا درافتاد.

در حاليکه هيبت آنها آهن را آب مي کرد، آهن چگونه توانست خونشان را مانند شير بمکد؟