در عرف رايج هيئتهاي عزاداري، براي با شکوهتر برگزار شدن مراسم، گاهي افراد يک تکيه يا هيئت به کمک يکديگر مي رفتند و با هم عزاداري مي کردند و نوبت بعد، آنان به کمک اينها مي رفتند.اين دسته هاي کمکي با توافق و اعلام قبلي سران هيئتها به ديدار هم مي رفتند. هنگام استقبال و بدرقه دسته هاي عزادار که به کمک مي آمدند، اشعار و نوحه هاي خاصي مي خواندند که نشان سپاس از آنان و درخواست قبولي عزاداري ازسوي خداوند بود.اين سنت، الهام بخش روح تعاون و ياري در راه گراميداشت مراسم عزاداري است و تلاش در رونق بخشيدن به دستگاه ابا عبدالله «ع » را به پيروان راهش درس مي دهد.