نام مرغ و پرنده اي است که به فارسي سنگخوار گويند، شبيه فاخته و قمري.چشمش بسيار تيز بين است و از ارتفاع بسيار، وجود آب را تشخيص مي دهد و در شناخت آب و راهها مهارت دارد و پيش از طلوع آفتاب، به اندازه مسافت ده روز در پي آب خارج مي شود و بي آنکه مسير را در رفت و برگشت گم کند، به لانه برمي گردد. [1] صداي اوکاروانها را به وجود آب در يک محل آگاه مي کند و در آشنايي به راه و راهنمايي، به آن مثل زده مي شود: «هو اهدي من القطاء، هو اصدق من القطا» [2] سيد الشهدا «ع » روز عاشوراوقتي براي آخرين وداع با اهل بيت، نزد خيمه ها آمد و با آنان خداحافظي کرد، دخترش سکينه گفت: اي پدر، ما را به حرم جدمان باز گردان.حضرت با حسرت فرمود: افسوس!

اگر مرغ قطا را وامي گذاشتند، در آشيانه خويش مي آرميد «هيهات، لو ترک القطا لنام » [3] تشبيه خويش به آن مرغ، با توجه به ويژگيها و صفاتش جاي تامل است.يعني امام نيزتيز بين و بصير و راه شناس است، وجودش و صدا و کلامش ديگران را به آبشخور هدايت رهنمون مي سازد، هرگز گم نمي شود و بيراهه نمي رود و هادي ديگران است.اما افسوس که نگذاشتند امام هدايت، در کانون ارشاد انديشه ها بماند و راهنمايي کند و اينگونه از آشيانه اصلي اش که جوار حرم پيامبر است، آواره اش ساختند.