بازگشت

فاطمه كلابيه


مادر حضرت اباالفضل «ع » و همسر امير المؤمنين پس از شهادت حضرت فاطمه بود که به معرفي عقيل، برادر حضرت امير، به همسري علي «ع » در آمد.نامش «فاطمه بنت حزام »، از قبيله «بني کلاب » و خواهر «لبيد» شاعر بود.زني بود با شرافت، از خانواده اي ريشه دار و دلاور و نسبت به فرزندان حضرت زهرا نيز بسيار مهربان بود.ثمره ازدواج علي «ع » با او چهار پسر بود، به نامهاي: عباس، جعفر، عبدالله و عثمان، که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سيد الشهدا به شهادت رسيدند. [1] .

ام البنين، پس از شهادت فرزندانش، همه روزه به بقيع مي رفت و بچه هاي عباس را نيز به همراه مي برد و به ياد فرزندان شهيدش مرثيه و نوحه مي خواند.زنان مدينه نيز به ندبه و نوحه سوزناک او جمع مي شدند و مي گريستند.اشعاري هم درباره عباس سروده بود. [2] وقتي زنان به ام البنين تسليت مي گفتند، مي گفت ديگر مرا «ام البنين » خطاب نکنيد، چرا که امروز ديگر آن فرزندانم نيستند و شهيد شده اند:



لا تدعوني و يک ام البنين

تذکريني بليوث العرين



کانت بنون لي ادعي بهم

و اليوم اصبحت و لا من بنين... [3] .



به اين بانوي بزرگوار و مادر چهار شهيد، قبل از ولادت فرزندانش فاطمه مي گفتند، اما پس از آنکه داراي آن فرزندان شد، «ام البنين » خطابش کردند، يعني مادر پسران.عباس 34 سال داشت، عبدالله 25 سال، عثمان 21 سال و جعفر 19 سال.


پاورقي

[1] الکامل، ابن اثير، ج 3، ص 333، ادب الطف، ج 1، ص 72.

[2] سفينة البحار، ج 1، ص 510.

[3] رياحين الشريعه، ج 3، ص 294.