در ايامي که سيد الشهدا «ع » در مکه بود، يزيد، «عمرو بن سعيد» را که والي مدينه بود، همراه با سپاهي به مکه فرستاد و او را امير الحاج قرار داد و سرپرستي امر حج را در موسم به او سپرد و توصيه کرد که هر جا به حسين «ع » دست يافت، او را ترور کند.امام حسين چون از ماجرا آگاه شد، براي اين که حرمت خانه خدا با ريختن خونش زير پا گذاشته نشود و نقشه ترور ناکام بماند، به عمره اکتفا کرد و از مکه بيرون آمد. [1] وي از بدخواهان کين توز نسبت به اهل بيت بود.پس از بازگشت اهل بيت به مدينه، وقتي گريه ها و ناله هاي بازماندگان شهداي کربلا را در سوگ حسين «ع » و کشتگان خود شنيد، خنديد و از روي شماتت و زخم زبان گفت: اين شيون، مثل شيوه روز مرگ عثمان است! [2] .