وي يکي از سرهنگان لشگر عمر سعد بود. روز هفتم محرم، عمر سعد کسي را به نام عمرو بن حجاج با پانصد سوار بر شريعه ي فرات مأمور کرد. آنان فرات را در محاصره ي خويش قرار دادند و از سه روز به شهادت امام عليه السلام مانده، مانع برداشتن آب از فرات شدند.

از سران سپاه عمر سعد و فرمانده جناح راست در کربلا بود. وي در روز عاشورا، در درگيري، مسلم بن عوسجه را غافلگيرانه به شهادت رساند.

هنگامي که عمرو بن حجاج متوجه شد که سپاهيانش به طور مخفيانه به سپاه حسين عليه السلام ملحق مي شوند، فرياد زد: «اي اهل کوفه! از امير خود اطاعت کنيد و همراه جماعت باشيد، و در کشتن کسي که از دين خارج شده (حسين)! و با امام (يزيد) مخالفت کرده، به خود شکي راه ندهيد».

در زمان قيام مختار، او در روز شکست شورشيان ناپديد شد. مختار، خانه ي وي را ويران نمود و اموال او را مصادره کرد.

«عمرو بن حجاج» زبيدي، از جانيان واقعه ي کربلا و کسي بود که فرمانده نيروهاي ميمنه، لشکر عمر سعد را در کربلا به عهده داشت و شمر، فرمانده ي ميسره ي لشکر بود و مسؤوليت حفظ شريعه فرات را به عهده ي او گذاشته بودند، وي در ايام عاشورا با پانصد سوار مأمور بستن آب به روي اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم بود. و روز عاشورا با امام حسين وارد جنگ شد.

با وجود آن که وي از جمله کساني بود که براي امام حسين عليه السلام نامه نوشت و وي را به عراق دعوت کرد: او در کوفه به دستور ابن زياد، با مسلم جنگيد و در دستگيري مسلم بن عقيل نقش داشت. وي پس از شهادت هاني، از طرف طايفه ي مذحج، به ابن زياد اعلام وفاداري کرد. و


در روز عاشورا لشکر را عليه امام حسين عليه السلام تحريک مي کرد.

و همين عمرو بن حجاج، در واقعه جنگ ابن مطيع با مختار، از مشاوران ابن مطيع بود و مردم را عليه مختار بسيج مي کرد.

عمرو مي دانست با اين سوابق و پرونده ي سياه، اگر مختار به او دست يابد، حداقل مجازات او مرگ خواهد بود. بنابراين به سرعت فرار را بر قرار ترجيح داد و در همان روز شلوغي از راه «شرافه» و «واصفه» گريخت و سپس ناپديد شد و معلوم نشد که زمين او را فروبرد يا به آسمان بالا رفت. بعضي گفته اند: مأموران مختار او را در بياباني يافتند که از شدت تشنگي از رمق افتاده بود و آنان او را دستگير و سرش را از بدنش جدا کردند.