صندوق مانندي که براي نشستن سوار، آن را بر پشت شتر و فيل مي گذارند.به آن محمل و هودج هم مي گويند، تخت روان، تابوت.عماري دار، همان ساربان است. [1] اهل بيت عصمت را پس از عاشورا در دوران اسارت، بر شترهاي بي عماري و کجاوه سوار کرده، شهر به شهر و منزل به منزل بردند.امام سجاد «ع » را بر شتر بي جهاز سوار کردند.



جمعي که پاس محملشان داشت جبرئيل

گشتند بي عماري و محمل، شتر سوار [2] .