پرچم، رايت، بيرق، نشان لشکر، آنچه به سر نيزه بندند، درفش.در اصطلاح عزاداري حسيني، نام علم و علامت خاصي است که هر هيئت و دسته، ويژه خود دارد و آن را از دسته هاي ديگر متمايز مي سازد. «نخل، چوب بسيار بلند همچون درخت تبريزي متوسط که در تعزيه خواني پيشاپيش دسته ها برند و بر سر آن، گاه شکل پنجه اي از فلز باشد و گاه پارچه سياه بر آن بپوشانند.» [1] .



گر چه سردار علم در خون نشست

دستهايت روي رايت مانده است. [2] .



در ميدان کربلا نيز، علمدار لشکر امام حسين «ع »، حضرت اباالفضل بود.از شعار عربهاي عراقي عزادار نيز اين است: «رفع الله راية العباس »، پرچم عباس، افراشته باد.