علقم يا علقمه، نام نهري است از فرات، که عباس بن علي «ع » در روز عاشورا، کنار آن به شهادت رسيد.نيز به معناي تلخي است، و هر درخت تلخ و آب بسيار سخت را هم علقم گويند، حنظل. در ادبيات عاشورا، بيشتر در پيوند با عطش و عباس و دستهاي قطع شده اباالفضل «ع » مطرح مي شود.



از چشم سپيده خواب را مي بردند

از چشمه ي گل، گلاب را مي بردند



بر شانه ي خود فرشتگان آهسته

از علقمه، روح آب را مي بردند [1] .