او از طايفه ي بني سهم بن عوف بن غالب بود. گفته اند که عقبه نخستين کسي است که در رثاي عاشوراييان شعر سروده است. او در اواخر قرن اول هجري به کربلا رفت، نزديک قبر امام حسين عليه السلام ايستاده و اين مرثيه را گفت:



مررت علي قبر الحسين بکربلا

ففاض عليه من دموعي غزيرها



و لا برح الوفاد زوار قبره

يفوح عليهم مسکها و عبيرها



در کربلا بر قبر حسين عليه السلام گذشتم و اشک فراواني از ديدگانم فروريخت.

آنجا که رايحه ي مشک و عبير بر شامه ي زايرانش هميشه مي وزد.