او رويارويي ياران «مسلم» با ابن زياد، را گزارش کرده، گسيل سر مقدس «مسلم» و «هاني» به بارگاه بيداد ديکتاتور خودکامه اموي «يزيد» از سوي «عبيدالله»، و نامه شوم وي را به خليفه اش روايت مي کند. و چنين بنظر مي رسد که او اين اخبار را از برادر خويش «هاني» گزارش مي کند. چرا که همين برادر او بود که «ابن زياد» وي را براي بردن نامه به سوي «يزيد» گسيل داشت.

«طبري» در کتاب خويش از او، 23 خبر آورده است که 9 خبر مربوط به جنگ جمل و صفين و نهروان است و آنها را باواسطه روايت مي کند و 9 خبر ديگرش درباره کربلا مي باشد که پنج روايت او باواسطه و سه خبر ديگرش بصورت مرسل روايت شده است.

آخرين روايت او داستان نامه «مصعب بن زبير» به «ابراهيم» فرزند «اشتر» است که پس از «مختار» در سال 67 ه. ق مردم را به فرمانبرداري از خويش فرا مي خواند و بيوگرافي او در «تهذيب التهذيب» موجود است و در مورد او آمده است که:

او از کوفه و فردي راستگو بود که در سال 147 ه. ق از دنيا رفت. خود دست اندر کار رويدادها نبود بلکه آنها را از ديگران روايت کرده است.

نامبره از «عدي بن حرمله» و او از «عبدالله بن سليم» و «مذري بن مشعل» و «هاني بن تثبيت» روايت مي کند. از جمله ي روايات او عبارتند از: رويارويي ياران «مسلم» با «ابن زياد» و گسيل سر مقدس «مسلم» و «هاني» به دربار «يزيد» به همراه نامه اي از سوي «عبيد».

بنظر مي رسد که «ابوجناب يحيي بن ابي حيه» جريان بردن سر «مسلم» و نامه از سوي «ابن زياد» به «يزيد» را، از برادرش «هاني» که مأمور اين شقاوت بود، روايت کرده است.

از او در تاريخ طبري، 23 گزارش موجود است که 9 گزارش از پيکار جمل و صفين و نهروان، به نقل از ديگران آمده


است و 9 گزارش در مورد رويدادهاي جانسوز کربلا مي باشد که 5 گزارش از آنها به نقل از راويان مشخص و 3 گزارش نيز گرچه از راويان نامعلوم است اما آنها نيز در حقيقت مسند است. به طوري که دريافت مي گردد او دست اندرکار رويدادها نبوده اما معاصر آنها زيسته است.

«تهذيب التهذيب» مي گويد: «ابن حبان» او را در زمره ي راويان مورد اعتماد آورده و بسياري از رجال شناسان نيز او را از راويان راستگوي کوفه شمرده اند.