عبدالله، که کنيه اش «ابومحمد» بود، در سال 36 هجري به دنيا آمد. پنجمين پسر حضرت امام علي عليه السلام و دومين پسر


ام البنين است. او کوچکتر از حضرت عباس عليه السلام بود و فرزندي نداشت. و در زمان شهادت بيست و پنج سال داشت. و به دست «هاني بن ثبيت» به شهادت رسيد. نامش در زيارت ناحيه مقدسه و رجبيه آمده است.

بعضي از مقاتل اين گونه نقل کرده اند که از فرزندان حضرت علي عليه السلام دو نفر به نامهاي «عبدالله اکبر» و «عبدالله اصغر» در کربلا به شهادت رسيده اند.

عبدالله اصغر کنيه اش ابوبکر و فرزند ليلي بنت مسعود بن خالد بود. و عبدالله اکبر که کنيه اش ابومحمد و فرزند ام البنين و برادر حضرت عباس عليه السلام، بود. البته برخي از کتابها، عبدالله اصغر را همان محمد اصغر مي دانند.

عبدالله اکبر در هنگام نبرد اين رجزها را مي خواند:



انا ابن ذي النجدة و الافضال

ذاک علي الخير ذوالفعال



سيف رسول الله ذوالنکال

في کل قوم (يوم) ظاهر الاهوال



«من پسر مرد دلاور و بخشنده ام - آن مرد علي نيکوکار است.

که شمشير پيامبر عليه السلام بود و کيفر دهنده اي که - آثار ترس از او، در هر جماعتي آشکار است».

نام گرامي اين شهيد در زيارت ناحيه ي مقدسه و زيارت رجبيه چنين آمده است.

السلام علي عبدالله بن اميرالمؤمنين مبلي البلاء و المنادي بالولاء في عرصة کربلاء المضروب مقبلا و مدبرا لعن الله قاتله هاني بن ثبيت الحضرمي.

به هنگام شهادت، فرزندي از او باقي نماند.