از شهداي کربلا و فرزند امام حسن مجتبي عليه السلام است. مادر او «ام ولد» بود. برخي مورخين نام مادر ابوبکر را نفيله يا نجمه گفته اند.

او از مدينه همراه عمويش امام حسين عليه السلام به کربلا آمد و در روز عاشورا پس از شهادت قاسم بن حسن خدمت سيدالشهدا آمد و اجازه ي ميدان طلبيد و به ميدان رفت و پس از نبردي دلاورانه به شهادت رسيد. شهادت او را بعد از شهادت قاسم بن حسن عليه السلام دانسته اند.

ابوبکر بن الحسن عليه السلام هنگام شهادت شانزده ساله بود - طبق روايت مؤرخين - ايشان خوش چهره و زيبارو بود، در صحنه مبارزه و کارزار بسيار متهور و شجاع بود. در مبارزه چنين مي سراييد:

من فرزند امامي هستم که پسر علي مي باشد و تا کند شدن شمشير با شما مبارزه مي کنم ما - خاندان خدا - به پيامبر نزديکتر هستيم به شما با نيزه در ميان ميدان ضربه خواهم زد.

ابوبکر وارد کارزار شد و ميمنه و ميسره - چپ و راست - سپاه دشمن را درهم ريخت و بسياري از دشمنان را به قتل رساند، سپس به سوي امام حسين شتافت و در حالي که چشمانش از عطش فرو رفته بودند، فرياد برآورد: اي عمو، آيا آب در دسترس داريد تا جگر خود را خنک کرده و قدرت تازه اي بازيابم تا بتوانم با دشمنان خدا و رسولش، مبارزه کنم؟ امام حسين فرمودند: اي برادرزاده ام، لختي صبر کن تا با جدت (پيامبر) ديدار کني و با آب بهشت تو را سيراب کند تا ديگر تشنه نشوي، اين نوجوان به سوي دشمنان شتافت و چنين


سرود:

اندکي صبر کن شهادت پس از عطش فرا مي رسد و روحم در جهاد فشرده مي گردد هراسي ندارم، اگر چه مرگ وحشتناک باشد و در هنگام ديدار با مرگ نخواهم لرزيد.

سپس به سوي دشمنان يورش برد و تعدادي از آنان را کشته و همچنان رجز خواني مي کرد. دشمنان او را محاصره و به شهادت رساندند.

ابوجعفر - حضرت امام باقر عليه السلام - ذکر مي کند که حرمله بن کاهل الاسدي، ابابکر را به قتل رساند و برخي گفته اند عبدالله بن عقبه الغنوي قاتل فرزند امام حسن عليه السلام بوده است.

نام اين شهيد بزرگوار در زيارت ناحيه مقدسه آمده است.