مادرش ام ولد (کنيز) بوده است. بعد از برادرش جعفر عازم ميدان شده و جنگ سختي نموده و هفده نفر از دشمن را به هلاکت رسانيد. او به دست عثمان بن خالد بن اسيد جهني، و بشير بن حوط القايضي به شهادت رسيد.

نام عبدالرحمن در زيارت ناحيه و رجبيه آمده است. او به هنگام نبرد رجز ذيل را قرائت مي کرد:



ابي عقيل فارفوا مکاني

من هاشم و هاشم اخواني



کهول صدق سادة الاقراني

هذا حسين شامخ البنيان



و سيد الشيب مع الشبان

«پدرم عقيل است پس نسبت مرا با هاشم بدانيد - برادرانم از قبيله بني هاشم مي باشند.



آنان پيران و جوانمردان راست کردارند و سروران همانند - و اين حسين عليه السلام بلند مرتبه است. سرور پيران و جوانان».

به نقل طبري، مختار قاتلين عبدالرحمن را در بياباني دستگير کرده و بعد از آن که گردنشان را قطع کرد، آنها را سوزانيد.