محمد و ابراهيم، دو فرزند مسلم بن عقيل بودند که در حادثه کربلا اسير شدند.ابن زياد دستور داد آن دو را زنداني کردند.اين دو نوجوان نابالغ مدت يک سال در زندان بودند. سپس با کمک «مشکور»، پيرمرد زندانبان که هوادار اهل بيت بود، شبانه از زندان گريختند.

شب به خانه زني پناه بردند که شوهرش در سپاه ابن زياد بود.وقتي شوهرش «حارث »

فهميد، آن دو را کنار رود فرات برد و بي رحمانه سر از تنشان جدا کرد و پيکرشان را در فرات افکند و سرهاي آن دو را براي دريافت جايزه، نزد ابن زياد برد. [1] در کنار فرات در چهار فرسنگي کربلا شهري است به نام مسيب که نزديک آن آرامگاه آبادي است که گويندقبر محمد و ابراهيم، پسران مسلم بن عقيل داخل آن است. [2] .